Ich miłość

Uśmiechnął się do niej.

Odwzajemniła gest, zakładając jednocześnie za ucho kosmyk grantowych włosów.

Spoglądała na jego plecy, kiedy minął ją bez słowa i skierował się ku wyjściu z parku. Szedł dosyć wolnym, spacerowym krokiem, dumnie wyprostowany.

W promieniach letniego słońca, jego blond włosy, poruszane lekkim wiatrem, nabrały jeszcze bardziej złotych refleksów.

Był jednocześnie blisko, a zarazem daleko.

Zbyt daleko. Już poza jej zasięgiem.

Odetchnęła i spojrzała na strony czytanej książki. Spróbowała znaleźć zdanie, na którym skończyła, kiedy usłyszała jego śmiech.

Wiedziała, czemu się śmieje. Mimo to zerknęła ponownie w jego stronę.

Na jej usta mimowolnie wstąpił lekki uśmiech, kiedy zobaczyła, jak Naruto bierze na ręce kilkuletniego chłopca, który zdawał się być jego kopią. Ten sam kolor włosów, podobne rysy twarzy. Tylko oczy miał inne.

Po mamie.

Naruto wykonał z synem na rękach kilka obrotów, a chłopiec coś krzyczał, wyraźnie uradowany. Uzumaki znów się zaśmiał i posadził sobie syna na ramionach.

Wyprostowała się, widząc ten rozczulający obraz. Mimowolnie poczuła, jak coś zaciska się wokół jej serca.

To mogła być ona. To mógł być jej sen. Gdyby miała w sobie chociaż cień odwagi…

Zamknęła książkę, schowała ją do torby i wstała. Kiedy zaczęła się oddalać, usłyszała kobiecy głos, który znała tak dobrze.

Nie obejrzała się jednak już za siebie. Nie chciała widzieć, jak ją całuje. Nie chciała widzieć ich miłości.

Bo w głębi serca, to wciąż bolało.

Nie ważne, ile lat minęło i ile jeszcze miało minąć. Hinata wiedziała, że żalu do siebie nie wyzbędzie się już nigdy.

Wystarczyło mieć trochę odwagi.

Tylko odrobinę.

Od autorki: Takie maleństwa powstają, kiedy człowiek siedzi w mieszkaniu, na dworze leje i jest zimno.

To bardzo spontaniczny short, mam nadzieję, że się podobał.

Co do Instynktu, ósmy rozdział pojawi się w styczniu. Zepnę się i go skończę. Na razie mam napisane ledwo pół strony.

I możliwe, że jeszcze w tym tygodniu ruszę z nowym blogiem. Na tę chwilę czekam tylko na szablon. ;)

Tak, wiem, mam u was zaległości, tutaj mogę napisać tylko, że ostatnio mało siedzę w blogosferze. U mnie tak bywa, że mam okresy wyciszenia i wtedy mniej się udzielam. Ale ta krótka partówka jest też sygnałem, że już wracam. :)

Niedługo do was zajrzę!