INSTYNKT || PROLOG

Jęknęła, kiedy wraz z powrotem świadomości powrócił też ból głowy.

Przejechała dłonią po ziemi, uświadamiając sobie, że nie leży już na panelach, tak jak pamiętała. Pod palcami poczuła chropowatą i wilgotną nawierzchnię jezdni.

Kiedy powoli otworzyła oczy, zobaczyła roztaczającą się noc. Mrok pochłaniał ulicę, uciekając jedynie przed rozpraszającym żółtym światłem, w którym i ona tonęła.

Z trudem obróciła się na plecy. Była pewna, że któreś z żeber ma przynajmniej pęknięte. Bolało jak oddychała.

Mętnym wzrokiem wyłowiła źródło światła i z pewną dozą strachu zobaczyła, że leży kilka metrów przed maską samochodu, którego silnik cicho pracował.

Zaczęła wzrokiem szukać budynków, innych źródeł światła, ludzi. Ale wokół  panowała cisza, a noc pochłonęła wszystko.

Gdziekolwiek się znalazła, to nie było już Shinjuku.

Sakura przymknęła oczy, próbując zapanować nad strachem. Na pewno nie była sama.

Sai nie zostawiłby jej tutaj. Przecież tyle czasu na to czekał. Tyle lat na nią polował.  

Kobieta przekręciła się na prawy bok i spróbowała się podnieść. Wtedy usłyszała kroki. Chwilę później zimna lufa dotknęła jej karku.

Zamarła w przerażeniu.

Sai ukucnął za nią i lewym przedramieniem złapał ją pod gardłem, przyciskając do siebie. Poczuła nacisk na krtań i brak dopływu powietrza.

Lufa przesunęła się z karku na prawą skroń.

Sakura odruchowo złapała dłońmi przedramię mężczyzny, chociaż wiedziała, że nie ma szans się wyswobodzić.

— Sai… to zły pomysł — wycharczała. — Przecież nie chcesz mnie skrzywdzić…

Usłyszała jego prychnięcie. Uścisk nieco się poluźnił.

— Nic o mnie nie wiesz, kochanie — wyszeptał prosto do jej ucha. 

Nagle nastąpił jakiś ruch przy samochodzie. Oślepiona światłem reflektorów ledwo dostrzegła dwie sylwetki szamoczące się przy drzwiach.

Dotarł do niej krzyk i przed maskę samochodu została rzucona postać.

Sakura poczuła łzy w oczach i gorąco rozlewające się po ciele, kiedy rozpoznała swoją przyjaciółkę.

Ino Yamanaka popatrzyła na nią półprzytomnie spod mokrej, oblepionej krwią grzywki, a Sakura prawie się rozpłakała, kiedy zobaczyła, że dziewczyna jest naga.

Zacisnęła dłonie mocniej na przedramieniu Saia, czując jak wściekłość w niej miesza się z panicznym strachem.

— Sai… masz mnie… błagam, wypuść Ino… ona nic ci nie zrobiła! — zaskomlała.

Sai położył głowę na ramieniu Sakury, a broń nagle wycelował w trzęsącą się Ino.

— Ale ty owszem. Czas za to zapłacić.

Sakura wrzasnęła w tym samym momencie, w którym padł pierwszy strzał.

A potem drugi.

I trzeci.

Od Autorki: Tak, oto prolog do nowej historii. Powiem wam, że planowałam, by miała ona tylko kilka rozdziałów, ale w międzyczasie opowiadanie trochę się rozbudowało, więc będziecie mieć co czytać. :D
Aczkolwiek chciałabym zamknąć tę historię w dziesięciu, może dwunastu rozdziałach. Oczywiście nie liczę tutaj prologu i epilogu. ;)Jak wrażenia? :DP.S Tak, w tym opowiadaniu pojawi się sporo przemocy. Mam nadzieję, że nie będzie wam to przeszkadzać. ;)